Kluczową zaletą kompozytowego, samoadhezyjnego cementu Breeze jest maksymalne skrócenie i ułatwienie procesu cementowania. Użycie Breeze sprawia, że trzy tradycyjne fazy procesu, czyli wytrawianie, zastosowanie primera oraz czynnika łączącego zostają skrócone do jednej operacji. Znaczna oszczędność czasu nie odbywa się kosztem jakości procesu, wręcz przeciwnie – zastosowanie cementu Breeze zmniejsza ryzyko powstania nadwrażliwości. Z punktu widzenia pacjenta podstawową korzyścią jest znaczne poprawienie komfortu zabiegu.
Wśród dostępnych na rynku cementów dentystycznych można przeprowadzić zasadniczy podział na materiały oparte na retencji mechanicznej oraz te, których głównym sposobem wiązania jest adhezja.
Jaka jest różnica pomiędzy retencją mechaniczną i adhezją?
Zjawisko retencji mechanicznej polega na wnikaniu cząsteczek cementu w zagłębienia, pory i mikrochropowatości podłoża. Jeżeli miejsce aplikacji cementu miało retencyjny kształt lub retencyjną (odpowiednio porowatą) powierzchnię, po związaniu masa nie oddziela się od powierzchni (nie wypada z ubytku). Retencję mechaniczną wykorzystują wszystkie cementy starszych generacji, w tym najdłużej znane w stomatologii cementy cynkowo-polikarboksylowe, cynkowo-fosforanowe i fosforanowe, współcześnie reprezentowane przez preparaty takie jak Agatos W czy Adhesor Carbofine.
Cementy adhezyjne nie wymagają powierzchni retencyjnej do wytworzenia trwałego wiązania. Ich sposób działania opiera się na oddziaływaniach międzycząsteczkowych: “klejenie się” dwóch zetkniętych ze sobą powierzchni wynika z różnicy napięć powierzchniowych. Dzięki takiemu wiązaniu możliwe jest trwałe łączenie elementów wykonanych z metalu, porcelany, włókna szklanego i innych materiałów, które nie posiadają odpowiednio retencyjnej formy i – z różnych powodów – nie jest możliwe lub wskazane dokonywanie zmiany tego stanu. Dobrym przykładem jest mocowanie licówek. Zaletą cementów adhezyjnych jest wytwarzanie silnych połączeń z tkankami zęba i wszelkimi materiałami stosowanym w praktyce stomatologicznej. Są cenione także za walory estetyczne: występują w wielu barwach i odcieniach, co pozwala na łatwe dopasowanie koloru cementu do naturalnego koloru szkliwa.
Jednymi z najpopularniejszych obecnie cementów, są masy kompozytowe samoadhezyjne. Składają się one z opatentowanej mieszanki żywic i wypełniaczy. Występują wśród nich masy chemoutwardzalne, światłoutwardzalne oraz oferujące obie te możliwości.
Samoadhezyjny cement kompozytowy Breeze – najmocniejszy w swojej klasie
Jednym z najlepiej rozpoznawalnych i najwyżej cenionych obecnie kompozytowych mas adhezyjnych jest cement Breeze. Jego najważniejsze zalety wynikają z wygody użycia i doskonałej mocy wiązania (można spotkać się z opinią, że jest to najmocniejszy cement w swojej klasie). Jak wszystkie cementy samoadhezyjne, Breeze nie wymaga wytrawiania tkanek zęba 37% kwasem ortofosforowym oraz stosowania primera i bondu (systemu wiążącego). Dodatkowe skrócenie czasu cementowania zapewnia prosty, lecz bardzo wygodny system aplikacji: dwukomorowa strzykawka zakończona końcówką mieszającą pozwala na uzyskanie gotowego do użycia preparatu bez konieczności pracochłonnego i zagrożonego ryzykiem błędu mieszania cementu.
Na co zwrócić szczególną uwagę przy stosowaniu cementu Breeze?
Dedykowanym polem zastosowań cementu Breeze jest łącznie elementów metalowych, ceramicznych, zawierających tlenek cyrkonu i tlenek glinu oraz wkładów wykonanych z włókna szklanego. Natomiast zgodnie z wytycznymi producenta, Breeze nie powinien być używany do cementowania:
- licówek porcelanowych,
- uzupełnień z porcelany skaleniowej,
- pełnoceramicznych odbudów (których nie należy cementować adhezyjnie).
Warto też zwrócić uwagę na sposób wiązania cementu Breeze. Pełne wiązanie następuje w czasie 3,5-4 min. od chwili zmieszania składników w końcówce strzykawki. Producent zaleca, żeby wykonać aplikację w czasie 1-1,5 min., jednocześnie pamiętając, że każda następna porcja cementu wytworzona przy użyciu jednej końcówki mieszającej będzie miała krótszy czas wiązania. Po upływie 4 min. konieczna jest wymiana końcówki. Należy też wystrzegać się cofania tłoczka strzykawki: może to spowodować związanie preparatu w komorach i uniemożliwić wykorzystanie pozostałego cementu.
